مجموعه‌ای از پژوهش‌ها نشان می‌دهد: گفت‌وگوی مرتب به دو زبان، کارکرد ذهنی را بهبود می‌بخشد.
به گزارش ایسنا، جرد دایموند از دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس، در نوشتاری دیدگاهی در مجله علمی ساینس(Sience)، به مطالعاتی در مورد دوزبانگی اشاره کرده و تاثیر دوزبانگی بر مغز را نشان داده است.

کنجکاوی دایموند در مورد تاثیر چند زبانگی بر مغز هنگامی آغاز شده که وی در میان قوم هایلندرزی‌های گینه جدید، که همگی آن‌ها می‌توانند به پنج تا 15 زبان گفت‌وگو کنند، چادر زده بود.

دایموند در مقاله خود آورده است: "تاثیرات شناختی این گونه چندزبانی چه می‌تواند باشد؟"
الن بیالیستوک، از دانشگاه یورک در تورنتوی کانادا می‌گوید: "این که قادر باشی به چند زبان گفت‌وگو کنی و هرگز ندانی که در همین لحظه از کدام یک از آن‌ها استفاده خواهی کرد، مغز شما را بازسیم کشی می‌کند."

وی می‌افزاید: "به نظر می‌رسد که در نتیجه چند زبانی، سامانه اجرایی توجهی مهمترین قطعه شناختی در چگونگی اندیشیدن ما که نقش آن برای تمام اندیشه‌های برتر کلیدی است، تقویت می‌شود."

البرت کوستا، که دوزبانگی را در دانشگاه پومپاو فابرا در بارسلونای اسپانیا مطالعه می‌کند، گفت: کارکرد اجرایی به ما امکان می‌دهد تا بتوانیم هدفی را در ذهن خود نگاه داریم، کنش‌هایی را انجام دهیم تا به آن هدف دست یابیم، و اطلاعات دیگری که ممکن است حواس ما را پرت کند، نادیده انگاریم.

وی ادامه داد: "پرسش اینجاست كه آیا می‌توان گفت چون دوزبانه‌ها همیشه نیازمند کنترل دو زبان هستند، سامانه اجرایی کارکردی کارآمدتری را ایجاد می‌کنند؟ نتیجه پژوهش‌ها چنین القا می‌کند که این کارآمدی یکی از تاثیرات جانبی مثبت دوزبانگی است."
بر اساس نتایج حاصل از مطالعات انجام شده، گویا گفت‌وگو به دو زبان یا بیشتر، کارکرد اجرایی مغز - یعنی قابلیت تمرکز بر اطلاعاتی که برای انجام کاری لازم است- را بالا می‌برد.

مبتلایان به آلزایمر که دوزبانه بودند، کارکردهای مغز خود را برای زمان بیشتری در مقایسه با تک زبانه‌ها نگاه داشتند.
"هزینه" دوزبانی آن است که افراد دوزبانه ممکن است واژه‌های کمتری را در هر زبان بدانند.